Chcielibyście się poczuć jak samotny kowboj galopujący na swoim koniu? Jeśli tak, musicie spróbować western riding! To bardzo charakterystyczny rodzaj jazdy, pochodzący z Ameryki Północnej. Jedyny w swoim rodzaju: różni się od jeździectwa klasycznego, zarówno sposobem samej jazdy, ale również w zakresie sprzętu, jak i nawet ubiorem jeźdźca! Specyfika tego stylu wynika ze sposobu użytkowania koni w dawnych czasach na ranczach i farmach. Pochodziły one z dzikich stad, żyjących na stepach. Łapano je i pracowano z nimi przy wypasie bydła.

MAGICZNA WODZA

Styl west oparty jest głównie na bardzo subtelnym działaniu wodzy oraz praktycznie pełnym dosiadzie opartym w strzemionach na wyprostowanych nogach. Jazda konna odbywa się głównie w dwóch podstawowych chodach: w STĘPIE i GALOPIE, bardzo rzadko jeździ się w kłusie. Przy długich strzemionach i wysiadującym dosiadzie anglezowanie praktycznie nie wchodzi w rachubę. Western riding jest idealnym stylem jazdy dla tych, którzy uwielbiają galopować!

Na czym polega neck–reining?

Neck-reining to technika prowadzenia konia, charakterystyczna dla westu. Polega ona na tym, że jeździec przykłada wodze do szyi zwierzęcia, dzięki czemu może dawać mu komendy za pomocą jednej ręki. Komunikacja pomiędzy jeźdźcem a koniem jest wręcz niezauważalna. Rumak jest bardzo wyczulony na najdelikatniejszy ruch wodzą oraz zmianę obciążenia siodła przez jeźdźca.

KOWBOJ Z WESTERNU!

Ubiór zawodnika, jak i sprzęt jeździecki jest bardzo charakterystyczny. Kraciaste koszule, skórzane kamizelki, dżins i obowiązkowy kapelusz kowbojski to podstawowy strój dla każdego, kto chciałby spróbować własnych sił w western riding!

Sprzęt na konia to przede wszystkim siodło, tak zwana KULBAKA WESTERNOWA. To siodło jest głębsze niż standardowe i zaopatrzone w wysoki przedni i tylni łęk. Dodatkowym elementem, który odróżnia siodło westernowe od klasycznego jest tak zwany horn (czyli róg). To wystająca część, która służy jako PODPARCIE w razie gwałtownych ruchów konia. Strzemiona są skórzane i dość szerokie. W niektórych regionach Stanów Zjednoczonych są specjalnie okryte, aby mogły CHRONIĆ przed KOLCZASTYMI KRZEWAMI. Siodła westowe są pięknie zdobione różnymi tłoczeniami lub elementami srebrno-złotymi. Kształt kulbaki westowej uzależniony też jest od rodzaju jazdy i sposobu zastosowania rzędu jeździeckiego.

Zamiast czapraka używane są tzw. PADY, wielokolorowe, często wełniane i materiałowe podkładki pod kulbaki. Ogłowia składają się głównie z pasków policzkowych, paska potylicznego oraz kiełzna. Najbardziej popularny jest pelham. Bardzo istotną sprawą w doborze odpowiedniego kiełzna jest długość czanek oraz kształt samego wędzidła.

W dyscyplinach sportowych często korzysta się z ochraniaczy typu west, które bardzo precyzyjnie zakrywają zarówno część kopyta, piętki jak i całą nogę do stawu nadgarstkowego lub skokowego.Konie startują z ROZPUSZCZONĄ GRZYWĄ. W western riding nie stosuje się koreczków, można za to spotkać warkoczyki lub warkocz na ogonie.

RAJ DLA SPORTOWCÓW

W ciągu wielu lat użytkowanie koni w Ameryce nabrało zupełnie innego wydźwięku. Ze zwykłego roboczego zwierzęcia, został stworzony koń sportowy lub rekreacyjny. Rasy wykorzystywane w west riding: Appollossa, Quarter Horse, Paint Horse, Palomino, Pinto.

Jeśli zależy Wam na rekreacji w stylu west to przede wszystkim możecie wybrać się na przejażdżki w teren lub zabawy w mini wyścig np. wokół rozstawionych beczek.

Dyscypliny sportowe to już o wiele szersze zagadnienie! Większość dyscyplin west rozwinęła się pod patronatem American Quarter Horse Association (AQHA) i pokrewnych jej organizacji oraz Professional Rodeo Cowboy Association (PRCA ), a także Cowboy Mounted Shooting Association (CMSA) i Extreme Cowboy Association (EXCA).

Postaramy się Wam przybliżyć trzy podstawowe typy konkurencji.

Konkurencje techniczne opiewają grupę, w której najważniejsze są umiejętności konia jak i kowboja oraz poprawność wykonywania poszczególnych zadań. Najważniejsze z nich to:

• Reining (jedyna dyscyplina przyjęta przez FEI)
• Trail. Pierwotnie w tej konkurencji uczestnicy musieli przejechać tor przeszkód, który miał imitować bariery występujące naturalnie (zwalone drzewa, rowy wodne itd.). Obecnie przeszkody dobrane są tak, aby jeździec jak najlepiej mógł pokazać swoje umiejętności i zręczność.
• Western Pleasure. W tej dyscyplinie oceniane jest obycie konia, jego prezencja. Zwierzę powinno być spokojne, łatwe we współpracy, powinno reagować bezbłędnie na sygnały jeźdzca.
• Western Horsemanship. Ten konkurs wymaga precyzyjności, idealnej postawy oraz zgrania z koniem. Jeździec musi wykonać określone manewry. Liczy się przede wszystkim umiejętność współpracy i komunikacja między człowiekiem i koniem.

Konkurencje szybkościowe polegające na jak najszybszym zakończeniu zadania:

• Barrel racing, polega na przejeździe trasy wokół beczek.
• Pole bending to konkurencja ze slalomem. Na trasie rozstawionych jest sześć tyczek co 6,4 metrów. W konkursie liczy się czas przejazdu.

Konkurencje z bydłem. Różnorodność zawodów w tej grupie jest ogromna i uzależniona od rodzaju, wielkości oraz wieku bydła.

• Alley. Uczestnik powinien w ciągu półtorej minuty eskortować cielaka na wyznaczonej trasie. Zwierzę prowadzone przez jeźdźca musi przejść przez trzy bramki w określonej kolejności.
• Calf Roping. Konkurs, w którym liczy się czas. Jeździec powinien złapać cielaka na lasso. Następnie, musi szybko zejść z konia i związać w określony sposób złapane zwierzę.
• Cutting. Uczestnik musi doprowadzić do oddzielenia się jednej krowy/cielaka od stada. Powinien także przez pewien czas trzymać ją z dala i nie dopuścić do tego, żeby do niego wróciła.
• Ranch Sorting. Grupa jeźdźców ma za zadanie przeprowadzić grupę jedenastu cieląt z jednej zagrody do drugiej. Losowany jest numer cielaka, od którego zawodnicy powinni zacząć. Następnie powinni kolejno przeprowadzać cielaki z numerami rosnącymi. Jeźdźcy muszą pilnować kolejności oraz tego, żeby raz przeprowadzone zwierzę nie wróciło do zagrody. Wygrywa najszybsza drużyna.

• Working Cow Horse. To dyscyplina, która sprawdza oddzielnie umiejętności zarówno konia, jak i jeźdźca. W pierwszej części oceniane są zdolności reiningowe człowieka. W drugiej części liczy się samodzielność konia w wykonywaniu wybranych manewrów przy pracy z cielakiem.
• Steer Wrestling. W tej konkurencji uczestnik musi złapać wołka (młodego byczka). Polega to na to tym, że jeździec przeskakuje z konia na byczka i próbuje go przewrócić na ziemię, wykręcając mu rogi.
• Team Penning. To dyscyplina grupowa. Trzech jeźdźców musi odseparować trzy wybrane sztuki bydła ze stada. Później, uczestnicy muszą zagonić oddzielone zwierzęta do zagrody. Liczy się czas: konkurencje trwają od jednej do półtorej minuty.

Wyróżnia się również konkurencje NIETRADYCYJNE, polegające głównie na biegach terenowych oraz konkursy ŁĄCZONE z elementami różnych konkurencji. Mówiąc o jeździe w stylu west nie można zapomnieć o rodeo, które bezpośrednio jest związane z westowym użytkowaniem koni.

POCZUJ SIĘ JAK KOWBOJ!

Mówiąc i myśląc o western riding nie możemy zapomnieć o tym, że to nie tylko jazda konna czy hodowla, to przede wszystkim kultura i styl bycia. Specyficzny styl jazdy west jest coraz bardziej popularny, nie tylko w krajach starego kontynentu, ale również w innych częściach świata. Trudno się dziwić: ten styl ma długą tradycję, to historia Ameryki Północnej, dzieje udomowienia dzikich mustangów. To także początki naturalnego jeździectwa, które w dzisiejszych czasach staje się coraz bardziej modne. Warto czasem spróbować czegoś nowego, innego, dlatego zachęcamy Was, żebyście choć raz pojeździli na westernowym koniu!