Trochę historii
Tarpan to wymarły gatunek dzikiego konia, który zamieszkiwał obszary leśne Europy. Ostatnie z żyjących koni zostały odłowione z puszczy białowieskiej w 1780 roku i umieszczone w zwierzyńcu hrabiów Zamoyskich. Ze względu na panującą biedę konie w 1808 zostały rozdane okolicznym chłopom. Tarpany były krzyżowane bez kontroli z innymi rasami przez co rasa ta wymarła.
W 1949 roku prof. Vetulani rozpoczął prace nad przywróceniem tarpana, jednak wybuch drugiej wojny światowej nie pozwolił mu dokończyć badań, koniki zostały wywiezione do Niemiec. W 1949 roku ocalałe konie zostały umieszczone w Instytucie Genetyki i Hodowli Doświadczalnej Pan w Popielnie. Do dzisiaj prowadzi się nad nimi badania naukowe, by upodobnić je do dzikich tarpanów.

Cechy rasy
Konie małe, mające ok, 130 cm w kłębie. Maść myszata. Wzdłuż kręgosłupa posiadają ciemną, wyraźną pręgę oraz pręgowane nogi.
Koniki polskie czyli to co z tarpanów zostało idealnie nadają się do pracy z dziećmi oraz do hipoterapii.

Zycie w rezerwacie
W Popielnie równocześnie toczy się hodowla koni do rezerwatu jak i utrzymywanych w systemie stajennym. Praca hodowlana ma przede wszystkim za zadanie zachowanie typowych cech rasy jak, pokrój, umaszczenie, małe wymagania paszowe, dobre zdrowie i płodność.
Rezerwat zajmuje 1620h i rozciąga się nad jeziorami Warnołty, Śniardwy i Bełdany. Konie w rezerwacie utrzymywane są w warunkach zbliżonych do naturalnych, prawie bez ingerencji człowieka. Konie przebywają w tabunach, każdemu z nich przewodniczy ogier, w stadzie jest zawsze kilka klaczy i ich potomstwo.

Wspomnienia z dzieciństwa
Dziko żyjące tarpany można spotkać nad jeziorem Bełdany. W związku z tym, że co roku wakacje spędzałam na Mazurach przemierzając jachtem Szlak Wielkich Jezior Mazurskich bardzo często miałam okazje je spotkać. Nie do końca tak wyobrażałam sobie dzikie konie. Tak jak łabędzie i kaczki tak i koniki polskie odkryły, że łatwiej żebrać o jedzenie od turystów niż samodzielnie szukać pożywienia. Konie wchodzą do wody najgłębiej jak się da i wyciągają głowy w kierunku łódek by dostać coś dobrego, przekopują biwaki, grzebią w śmieciach, zaglądają na jachty. Dla ludzi to atrakcja więc dokarmiają je czym mają, najczęściej jest to świeży chleb, co ciekawe konie od niego nie zdychają ;). Bez problemu można je pogłaskać, jednak trzeba uważać bo potrafią ugryźć, wiem z doświadczenia ;).