Stanie do góry nogami, a nawet na jednej ręce na koniu!? Myślisz: istny cyrk. Mylisz się. To woltyżerka, czyli nic innego jak gimnastyka artystyczna na koniu. Ale zanim sprowadzisz to pojęcie, do obcisłych kostiumów i cyrkowych popisów, przekonaj się sam, że to ciekawa i wymagająca dyscyplina jeździecka sięgająca starożytności. A także świetna forma ćwiczeń dla każdego, kto chce dbać o swoją sprawność, a jednocześnie kocha konie.

Nazwa woltyżerka pochodzi od francuskiego słowa „La Voltige”, co oznacza „akrobacja”. A w czym tkwi jej sukces? W widowiskowych i efektownych ewolucjach. Wszyscy chętnie oglądają jak zawodnik na prowadzonym na lonży koniu (w stępie lub galopie) wykonuje choreografię w takt muzyki. Z podziwem śledzi się ćwiczenia wykonywane z taką lekkością i dokładnością. Gdy się na to patrzy, aż nie chce się wierzyć, że każdy na samym początku nauki jazdy konnej próbuje woltyżerki, bo przecież zaczyna się właśnie od jazdy na lonży :). Jedna rada: Aby uprawiać woltyżerkę najlepiej wybierać konie specjalnie w tym celu wyszkolone. Zwierzęta muszą być łagodne i mieć opanowane do perfekcji zasady równomiernego i spokojnego galopu.

Jakie są podstawowe figury w woltyżerce? „Obrót dookoła świata”, czyli zmieniamy kierunek siedzenia na koniu obracając się wokół własnej osi, czy wsiadanie na oklep bez niczyjej pomocy. I wiele, wiele innych pozycji, które bez wyjątku są bardzo widowiskowe. Bo zawody i pokazy woltyżerki to niezapomniane show! Barwne stroje, pięknie ubrane i uczesane konie, a potem balet na ich grzbiecie. Na Mistrzostwach Europy zawodnicy konkurują w trzech programach: obowiązkowym wykonywanym na czas, technicznym i dowolnym. Rozgrywane są indywidualnie lub zespołowo (4-8 zawodników), a bardzo popularne są starty w parach. Oceniane jest wykonanie zestawu ćwiczeń i figur na koniu w idealnej harmonii i równowadze, podczas gdy koń porusza się w równomiernym tempie po kole.

Skąd jednak wzięła się woltyżerka? Początkowo była tylko popisem akrobatyczno-tanecznym wykonywanym na koniu będącym w ruchu. Przez wieki wojownicy uprawiali ją dla ćwiczenia sprawności i równowagi poruszania się na koniu podczas walki. W epoce renesansu woltyżerka stanowiła obowiązkową część musztry jeździeckiej oraz była ćwiczeniem zwinności uprawianym przez szlachtę i rycerstwo.

Jak zatem doszło do jej rozpowszechnienia? Na początku dwudziestego wieku do uprawiania woltyżerki dopuszczono dzieci i młodzież. Ćwiczenia na koniu były fundamentem i dobrą podstawą dla wszystkich, którzy na poważnie uczyli się jeździectwa. Popisy cieszyły się tak dużą popularnością, że woltyżerka stała się sportem, a w 1920 roku jednorazowo pojawiła się na Igrzyskach Olimpijskich w Antwerpii! Jednak długo – bo aż do lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku – musiano czekać, aby Międzynarodowa Federacja Jeździecka uznała ją za oficjalną dyscyplinę sportową. Teraz wielu liczy na to, że zagości na stałe w programie igrzysk, a cały świat będzie mógł oglądać starcie najlepszych. Kto wie, może w przyszłości będziesz jednym z nich?!