Źrebak to nic innego jak szaleństwo na kopytach: nagle puszcza się dzikim galopem przed siebie, wykonując po drodze liczne akrobacje i szalone przewroty, by w jednej chwili zatrzymać się raptownie. Wszystkiemu czujnym okiem przypatruje się matka, która naturalnie również jest świetnym obiektem do zabawy w oczach rozbrykanego konika. Cierpliwie znosi jego zaczepki, dając sobie wejść na głowę – dosłownie i w przenośni. Kiedy ta rozrywka się znudzi, źrebak dostrzeże przelatującego motyla, z którym przecież można urządzić sobie wyścigi, poskubie trawy, kory drzewa – a może i kamień też dobrze smakuje? Jest tyle rzeczy do zrobienia! Tyle (wywalone słowo) do odkrycia! Wystarczy łyk mleka, odrobina snu… I można szaleć dalej!

Kuce Walijskie – w pierwszych tygodniach życia źrebak otoczony jest troskliwą opieką klaczy, która nie dopuszcza do niego innych członków stada.

W stadzie, u boku matki, źrebak czuje się bezpiecznie. Z ciekawością i bez strachu obserwuje zbliżającego się fotografa.
Ogon klaczy jest często wykorzystywany przez źrebaki jako schronienie przed dokuczliwymi owadami.

Źrebaki jak wszystkie małe zwierzęta cechuje niespożyta energia i chęć do zabawy.

Z tego uroczego źrebaka wyrośnie niezwykle silny kuc. Szetlandy, mimo iż wyglądają jak pluszowe przytulanki, potrafią uciągnąć ciężar dwukrotnie przewyższający ich wagę.

Mały ogierek Quarter Horse kolorem na razie przypomina matkę kasztankę. Jednak jasna piegowata skóra i błękitne oczy zdradzają, że gdy dorośnie będzie pięknej szampańskiej maści.

Choć ma dopiero jeden dzień, mały Islander próbuje już swoich sił w galopie.

Choć wygląda jakby się uśmiechał, ten źrebak najwyraźniej wyczuł jakiś interesujący zapach. Taki odruch odwijania górnej wargi, najczęściej obserwowany u ogierów, nazywamy flehmenem.