Według mnie takie granice nie istnieją ponieważ właśnie w pełni oddanie się temu sportowi daje nam duże gwarancje na odniesienie sukcesu. Każdy zawodnik w swojej karierze dozna kryzysu i zastanawia się czy nie lepiej by było zrezygnować, oczywiście, że było by to prostsze rozwiązanie, ale czy droga na skróty nas satysfakcjonuje?

Prawdziwego sportowca nie. Ja w swojej karierze przepracowałam jeden bardzo duży kryzys, który trwał dłużej niż zakładałam, nie jest to łatwa droga ale na pewno bardzo satysfakcjonująca gdy już zdacie
sobie sprawę, że najgorsze za wami.

Jak to przepracować? No niestety jazda, jazda i jeszcze raz jazda z trenerem. Możecie sobie zrobić tygodniowy detox od koni i treningów ale nie powinien on trwać zbyt długo ponieważ tylko odwlekacie pracę jaką musicie wykonać. Czasem zmiana konia na jakiś czas pomaga, wtedy inny zawodnik lub wasz trener przepracuje z koniem dany problem, a wy wtedy możecie skupić się na sobie na innym koniu.

Znalezienie nowej, dodatkowej rozrywki również pomaga, albo przypomnienie sobie, że istnieje również życie poza stajnią i końmi. Rozmowa i spotkania z ludźmi, którzy w żaden sposób nie są związani z końmi bardzo pomaga z codziennych treningach, jesteśmy bardziej rozluźnieni i zrelaksowani gdy nie czujemy ciągłej presji, przytłoczenia i monotonni związanej z końmi.

Drobne kryzysy zdarzają się częściej, zazwyczaj po złych zawodach, upadku, czy mocno gorszym treningu, ale jest to nieodłączna kwestia tego sportu, na który zdecydowaliśmy się świadomie. Nie pozostaje mi nić jak tylko życzyć wam powodzenia i wytrwałości!!!

autor: A.Urbaniec