Naukę skoków rozpoczyna się od elementów najprostszych. Ćwiczeniem mało efektownym, ale podstawowym, jest przejazd przez leżący na ziemi drąg.

WSKAZÓWKA

Koń nie widzi tego, co znajduje się bezpośrednio przed nim. Nie pokonuje widocznej przeszkody, ale jej zapamiętany obraz. Jeździec powinien mu pomóc, dając sygnał łydkami w momencie, w którym koń ma podnieść nogę przed drągiem, wybić się przed przeszkodą itp.

Jeździec rozpoczyna naukę w półsiadzie od przechodzenia drąga w stępie. Po opanowaniu przejazdu przez jeden drąg należy dołożyć ich jeszcze kilka. Wstępnie odległość pomiędzy nimi powinna wynosić 1 m. Zależnie od długości kroku konia można ją skorygować tak, aby ślady kopyt znajdowały się w środku odległości między dwoma kolejnymi drągami. Kilka leżących obok siebie drągów nosi nazwę szeregu.

Kolejny etap szkolenia polega na zwiększeniu odległości między drągami do około 130 – 150 cm. Koń będzie zmuszony do jazdy kłusem. Gdy jeździec i koń prawidłowo przechodzą przez szereg, trzeba wymyślić coś, aby jeździec spadł.

UWAGA!

W wielu stajniach jeździec, który spadnie z konia, musi przynieść ciasto. Jeździec, który w terenie wyprzedzi prowadzącego, musi przynieść mu czekoladę.

Duże szanse na zbiorową konsumpcję ciasta daje przejazd przez szereg bez strzemion.
Jeżeli i to nie da efektu, należy uwiązać konia za szyję. Jeździec prowadzi konia na skróconej węzłem wodzy do drąga. Następnie ręce opiera o biodra lub wyciąga je na boki i w ten sposób przejeżdża przez drągi. Koniem kieruje, balansując ciałem i łydkami.

Kolejnym etapem szkolenia jest zastąpienie ostatniego drąga w szeregu koziołkiem. Następnym utrudnieniem jest układ przemienny — drąg, koziołek, drąg, koziołek itd. Trudniejszym zestawem przeszkód jest szereg koziołków.

Koziołki (cavaletti lub pinerole) są to drągi z drewna, na których końcu umocowane są krzyżaki. Wysokość koziołków wynosi 20 – 30 cm.

źródło: Poradnik bez kantów, autor: Witold Wrotek