Nie ma dwóch takich samych koni. Nie da się z takim samym skutkiem trenować różnych koni na tym samym planie treningowym. Te różnice nie wynikają tylko z rasy, wieku lub stopnia wyszkolenia, one wynikają także z cech charakteru, którymi wyróżnia się dany koń.
Poniżej opisałam dwa przykładowe charaktery koni, przeczytaj może akurat Twój koń należy do jednej z tych grup?!.
Ambitny
Ten typ konia odznacza się ogromną etyką pracy i wysoką ambicją, która czasami jest fałszywie interpretowana jako nerwowość. Koń ambitny chce się uczyć i podobać się. Często przewiduje, co oznacza, że działa szybciej niż jeździec użyje pomocy, lub nawet pomyśli. Praca z tego typu koniem jest bardzo trudna, ma on ogromny problem z rozluźnieniem i zrelaksowaniem, często z powodu nieodpowiedniej reakcji jeźdźca na przewidywanie konia.
Właściciel takiego konia ma ogromne szczęście, musi tylko nauczyć się należycie kierować ambicją konia. Typowe błędy szkoleniowe; zasadniczo złe jest karanie konia za błędy wynikające z jego gorliwości, w pracy z tego typu koniem należy unikać częstych powtórzeń tych samych ćwiczeń.
W treningu należy wykorzystać gorliwość konia, a nie z nią walczyć. W kręgach jeździeckich na takiego konia mówi się, że jest elektryczny, czyli, że reaguje natychmiast nawet na subtelne pomoce, chętnie idzie naprzód i chętnie się uczy. Najgorszym co może być w pracy z takim typem konia jest zbyt duża ilość powtórzeń danego ćwiczenia, szczególnie takiego, którego dany koń lubi. Przykładem takiego ćwiczenia jest zmiana nogi w galopie. Pracując z ambitnym koniem nie należy wykonywać więcej niż dwie zmiany nogi z rzędu. Jadąc trzeci raz na zmianę nogi koń zapewne zmieni ją, zanim jeździec zdąży zmienić ustawienie pomocy. Nie ma sensu prowokować konia do zrobienia błędu, poza tym wpływa to na konia usztywniającą i zbyt pobudzająco, a nie jest to pozytywne zjawisko w treningu.
Wrażliwy
Dla sprawnego jeźdźca ten typ konia może być prawdziwym prezentem. Wrażliwe konie zazwyczaj reagują dobrze na lekkie i subtelne pomoce i zazwyczaj są posłuszne. Z drugiej strony bardzo łatwo je wyprowadzić z równowagi, poprzez złe użycie pomocy, zagalopowanie w jakimś niewłaściwym miejscu np. zbyt blisko ogrodzenia, nawet nie prawidłowo zapięty nachrapnik może je wyprowadzić z równowagi. Największym błędem jest wsadzanie na takiego konia niedoświadczonego jeźdźca, koń staje się niepewny i sfrustrowany. Gniew i kary są nieodpowiednie w ich treningu.
Takie konie najlepiej porównać z artystami lub geniuszami. Ich wrażliwość jest ich siłą, a zarazem słabością. Jeździec powinien doceniać tę wrażliwość starać się wykorzystać tą cechę w codziennym treningu. Wrażliwy koń bardzo negatywnie reaguje na surową karę lub zbyt szybkie zadawanie poleceń, żądanie czegoś, na co koń nie jest gotowy. Jeździec powinien znać swojego konia, wiedzieć co go frustruje i unikać tego.
Dobre poznanie swojego konia jest bardzo istotne w sposobie trenowania go i stworzenia indywidualnego planu treningowego. Należy poznać mocne i słabe strony konia i optymalnie wykorzystać je w treningu. Dobry trener wie, że te sposoby, które działają na jednego konia, niekoniecznie zadziałają na drugiego.
